Week 23, 24, 25 en een beetje

Kia Ora!

Beter laat dan nooit zullen we maar zeggen:$ Hier mijn (of meer ons) laatste blog van NZ. Helaas zijn we nu weer thuis en al weer een poosje aan het echte leven begonnen. Net klaar met de laatste foto's uitzoeken, konden we maar weer terug :( Maar helaas, voorlopig niet. Hier dan onze laatste verhalen! 

Met de bus wilden we om 13 u weg, zodat we om 14u de camper konden ophalen. Dit liep echter al meteen mis. Het inpakken duurde langer, er moest nog een gastankje worden gehaald en misten we de bus. Toen we de camper eenmaal hadden vergingen we van de honger, was de zon al onder en hadden we de camper nog niet slaapklaar. Daarom hebben we nog 1 keer de Chinees lastig gevallen en in Empire geslapen. De volgende dag zijn we verder gegaan en is alles soepel verlopen. Ons vervoersmiddel de komende 3 weken is een 7,2 meter lang en 3 meter hoog vliegtuig die tot onze verbazing minder zoop dan Jose. Er zat een 3-pits gaskookplaat, WC, douche ( die overigens NIET erg praktisch was) en een 2-persoonsbed. Ondanks het hoge Ikea-0gehalte van het in elkaar zetten van het bed, hebben we deze maar 1x in en uit elkaar gehaald. Het bleef een hoop werk en nu was het bed een groot zitkussen geworden, die dan ook dienst deed als tafel en opslag. Voordat er gekookt kon worden, moest buiten eerst het gas aan gezet worden. Deze moest i.v.m. de veiligheid uit zijn tijdens het rijden, lijkt wel Nederland met al die regels. Met trots kan ik, Sander, je vertellen dat ik op de laatste dag het gas open heb gedraaid voordat ik binnen zat en m’n schoenen uit had. Dit was tevens dezelfde dag dat ik zonder “motivatie” van Suus, automatisch naar de linker rijbaan stuurde in plaats van de rechter. Goed he?

Het fenomeen “uit zichzelf bewegende borden, bestek, e.d. tijdens het rijden” is maar 1x voorgekomen, gelukkig. Toen namen de tandenborstels en andere toiletartikelen een gigantische sprong, toen deze per ongeluk nog op de toonbank lagen en ondergetekenden te hard remden. Openslaande deurtjes, zoals een besteklade, vlogen in (scherpe) bochten wel vaak open. Dit was vaak omdat er ook plaaggeesten in de camper woonden en soms omdat we de laden niet goed hadden vergrendeld. Het klonk misschien negatief, maar ons avontuur is nooit saai geweest!

Ok, genoeg over de camper, nu eens wat over we dan hebben uitgespookt! Zoals gezegd zijn we zondag begonnen met de camper in te laden. Na een laatste blik te hebben geworpen op Empire zijn we richting Coromandel vertrokken. Halverwege zijn we op een parkeerplaats gestopt om de koffers uit te pakken en alles in te ruimen. Vervolgens zijn we via de kust naar Hahei gereden (een plaatsje in Coromandel) waar we de eerste nacht hebben doorgebracht aan een meertje. De eerste nacht was wel wennen hoor! Niet heel super geslapen en we moesten voor 9 uur weg zijn dus we moesten nog vroeg op ook!

We zijn naar Cathedral Cove gereden waar we vanaf de parkeerplaats ongeveer 3 kwartier via een aantal bergen naar Cathedral Cove zijn gelopen. Het was best warm dus dat viel nog niet mee :)P. Daarna zijn we doorgereden naar Tairua en hebben hier een heuvel / kleine berg beklommen. Na genoeg te hebben van het uitzicht op het plaatsje zijn we naar een parkeerplaats gereden bij een rugbyveld en daar overnacht. De dag erna hebben we de Wairere Falls gezien, die verstopt waren achter een boel steile trappen. Na 1 uur zwoegen was ’ie in zicht. Eenmaal uitgerust hiervan zijn we die dag nog doorgereden naar Rotorua, waar we zijn wezen Lugen. Dit is met een soort skelter / botsautootje van een heuvel naar beneden rijden (al kunnen we beter zegen: “scheuren”) op een vastgelegd parcours. Gewapend met onze botsautootjes, een helm en een overschot aan adrenaline hebben we de baan getrotseerd. Die avond overnachtte we op een plekje in het bos naast een motorcross vereniging.

De volgende dag merkten we een hoop barstjes in de voorruit en was het rechter achterlicht stuk. Via het reisbureau een afspraak gemaakt die dag waar we lang op moesten wachten. Die tijd hebben we ingevuld met boodschapjes doen. Echter bleek dat die barstjes al oud en gevuld waren. Daarnaast bleek het lampje niet stuk te zijn maar het hele paneel van de rechtsachterkant verroest en stuk. Er was geen makkelijke oplossing helaas. Gedurende de vakantie heeft die kant het soms niet gedaan en telkens deed ‘ie het weer na ~1 uurtje. Ach, zo vaak reden we ’s nachts toch ook weer niet. De dag hebben we in ieder geval besteed in de garage in Rotorua. Die avondvoor het eerst een betaalde “camping “ met douche. Dit was ondertussen al een dag of 5 geleden! Dit was bij een Tavern (soort kroeg) waar we ook lekker hebben gegeten J.

Vandaag zijn we naar Wai-o-Tapu geweest, althans, later dan gepland. Tijdens het rijden ernaartoe ging een lampje aan het op dashboard: SRS. Niet geheel onbelangrijk; dit betekent dat de airbag het niet meer doet en/of op willekeurige momenten af kan gaan. Eerst langs de weg door de NZ’se ANWB onderzocht en daarna naar een vieze oude rare garage gereden die het probleem niet konden verhelpen. Ze hebben de airbags wel weer aan gezet. Als het weer gebeurde zouden we van camper moeten ruilen … dit gebeurde gelukkig niet! In totaal 3 tot 4 uur vertraagd, alweer L, uiteindelijk op weg naar Wai-o-Tapu: de thermische wateren. Dit is een plek waar allerlei chemische processen zich afspelen onder de grond en een heel aparte invloed heeft op het water erboven. Kokende modder, zwavelkleurige water (zwavel kwam sowieso veel voor daar!) en allerlei gekleurde gesteenten door de chemicaliën. De locals waren er schijnbaar erg bang voor, aangezien elke plas of plek wel iets van “devil” in de naam had. Daarna zijn we doorgereden naar Hawke’s Bay. Aangezien het door de opgelopen vertraging al donker was hebben we helaas een groot deel van het gebergte onderweg niet kunnen zien.

Het aquarium was erg interessant, maar hadden we spannendere vissen verwacht uit Nieuw Zeeland. Dit was echter niet het geval, maar we hadden wel een leuke dag, aangezien we pinguïns hebben gezien! J Die avond stonden we aan de oostkust aan de zee en hebben we gebarbeknoeid! Hamburgers, worstjes en natuurlijk stokbrood met kruidenboter, we hebben heerlijk gegeten.

De volgende dag zijn we via de ‘Gentle Annie Highway’ naar Palmerston North gereden. Deze snelweg wordt bijna niet gebruikt door locals en is door de vele scherpe bochten die elkaar opvolgen een toeristische attractie geworden als het ware. Wel een leuk uitzicht over de bergen en de natuur. Die dag zijn we naar Lido Aquatic Centre geweest, dit schijnt een enorm tof zwemparadijs te zijn. Aangezien we in de winter (ook al was het 15 graden) er waren, was het buitenbad gesloten en daarbij dus ook de vele glijbanen die daarbij hoorden en zaten we ‘vast’ in het binnenbad. Het binnenbad stelde niet heel veel voor en we zijn dan na een korte douche ook weer vroeg vertrokken. Na het zwembad bij een parkje gestaan waarbij de WC enorm vies was en onder de WC-bril meerdere spinnen en zelfs een wesp zaten!

Via wat gebergte zijn we doorgereden naar het Zuiden van het land (provincie Wairarapa). Hier hebben we een wandeling gemaakt in Fensham bush reserve van een uurtje met allerlei trappen en bochten waar je zelfs lopend duizelig van wordt. Suus is hier op vogeljacht gegaan en stopte niet tot elk vogeltje op z’n mooist op de foto stond. Die avond stonden we op een betaalde camping, jeej douchen! Er was geen receptie dus die moesten we van z’n bed bellen, vond ‘ie niet leuk, maar dan had hij er maar moeten zitten, het was tenslotte ook pas 5 uur. Niets is gevaarlijker dan een stel dat meerdere dagen niet heeft kunnen douchen; niets kon ons tegenhouden! J

De dag erop zijn we naar Putangirua Pinnacles geweest, dit is een van de vele locaties waar  ‘The Lord of the Rings’ is opgenomen. Het is een gebergte in aparte puntige vormen dat we nog niet eerder hadden gezien… behalve in de film dan. Het was een wandeling van anderhalf uur heen en terug. We hebben er echter veel langer over gedaan, omdat we een omweggetje hebben genomen om buiten het pad te ontdekken. Uiteindelijk kwamen we weer op het pad terecht en dat ging toen over een klein beekje heen, dat was te groot om overheen te springen. We moesten het echter wel oversteken, dus hebben we een bruggetje gemaakt (lees: 5 grote stenen in het midden van het beekje), later moest dat weer. Dat was best een avontuur J. Die avond hadden we een beste nacht voor de boeg, zo bleek later. We stonden aan een meertje en hadden de camper een beetje beroerd geparkeerd, waardoor de harde wind(stoten) loodrecht op de lange kant van de camper terecht kwamen. De camper schudde als een gek en de wielen van de 3500 kg camper kwamen soms heel kort los van de grond.

Na niet uitgerust wakker worden hebben we een erg aparte excursie gedaan, het heette: “To the Coast with the Post”. Het is dunbevolkt buiten de drukke steden als Auckland, waardoor de post met bestelbusjes wordt gebracht.  Bij ons dagje uit zijn we met zo’n bestelbusje meegereden, inclusief postbezorger, en hebben we het zuiden van Wairarapa bezocht. Onderweg zijn we verschillende keren gestopt om dieren te voeren die we tegen kwamen, zoals pony’s en emoes. De middaglunch bestond uit een Meet & Greet met zeehondjes! Op een verborgen plekje waar zeehonden schuilen als de zee te ruig is hebben wij luxe broodjes gegeten, als onderdeel van de excursie. We zijn tot wel 2 meter afstand gekomen van wel een stuk of 80 zeehondjes. Het meest zuidelijke puntje is Cape Paliser met daarbij ook een vuurtoren die zich op 253 treden hoog bevond. Na een hoop gekreun en gesteun zijn we boven aangekomen. Die nacht weer op dezelfde plek gestaan, alleen de camper wat gunstiger geplaatst.

De ochtend erop zijn we naar Koitoke regional park geweest, de echte kenner weet direct dat dit Rivendell is uit the Lord of the Rings filmen. Mocht iemand het niet weten, dat is waar een deel van de film is opgenomen, al zou je het van de buitenkant niet zien. Daarna zijn we doorgereden naar Harcourt park, wat in de Lord of the Rings films te zien is als the ‘Gardens of Isengard’. Dit was een klein parkje en konden, op twee bomen na, niet bepalen waar die ‘garden’ dan was.  Vervolgens zijn we doorgereden naar de westkust van de provincie Hamilton, het idee was dat we de volgende dag naar de stad gingen, maar dit hebben we links laten liggen. Na een overnachting zijn we de volgende dag doorgereden naar provincie Manawatu. Heel de dag geluierd en wat boodschappen gedaan. Uiteindelijk hebben we fikkie gestookt op het veldje/camping waar we stonden.

De volgende ochtend werden we wakker met allemaal schapen om ons heen J Schijnt dat die gewoon rondlopen daar, weer wat geleerd. Die dag hebben we de Kohitere Trig gelopen. Deze trek ging via een hele steile berg de berg op. Het was erg bewolkt en de lookout konden we niet vinden, waardoor het eigenlijk een conditietest was, in plaats van een wandeling door het bos. We zijn doorgereden naar de camping waar we weer hebben gedoucht. Oke, deze douche stelde weliswaar niets voor (lauw water, nog net geen pisstraaltje), maar na een aantal keer wassen was het haar op m’n grote teen in ieder geval schoon.

De volgende dag hebben we een wandeling gemaakt door de bergen van de “Goblin Forest’. Onderweg een waterval gespot en daadwerkelijk sneeuw gezien. En over sneeuw gelopen. En over sneeuw geklauterd. En over sneeuw uitgegleden. Die avond zijn we verder de vulkaan opgereden voor het uitzicht, alleen had de weerman niet voorspeld dat het mistig zou worden op die hoogte. Of was het dan toch een wolk die ons aan het knuffelen was?

Na de wolken gedag gezegd te hebben zijn we naar Taupo gereden, hier hebben we de lange route voor genomen om onder andere Mount Doom te bekijken, het was helaas noodweer waardoor we niet verder zagen dan een heeee-leeee-boel water. Die avond hebben we op een gratis camping Reid’s Farm gestaan. Dit was een leuke camping aan een snelstromende rivier, die een paar kilometer verder veranderde in Huka Falls.

De dag erna hebben we boekjes gelezen en helemaal niets gedaan. Toen we de volgende ochtend wilden vertrekken zagen we dat het redelijk modderig was om ons grasveldje heen. Kundig als ik (Sander) was, heb ik de camper er keurig omheen gestuurd, tot dat deze weg ook uitliep in een fiasco en rechtsachter vast kwam te zitten. Zucht, dit ga ik nog vaak te horen krijgen. Nadat een groepje aparte mensen ons eruit hadden getrokken zijn we snel doorgereden, voordat ze er iets voor terug wilden. We hebben toen die Huka Falls gezien en doorgereden naar Craters of the Moon. Dit zou bekend staan om het lava wat zichtbaar was, maar wat ons betreft keken we nog liever naar een lavalamp. Vergeleken met Wai-o-Tapu stelde dit eigenlijk weinig voor. Daarna doorgereden naar Lake Taupo en hebben we daar overnacht.

De volgende dag naar Waikato gereden voor de beroemde Glowworm Caves. Dit is een grot waar op de bovenkant van de grot allemaal wormen (ja, toen we dat beseften kregen we ook enigszins kippenvel) zitten die met een lampje hun voedsel aantrekken. Het was erg leuk om te zien, alleen was het vrij duur vergeleken met wat we kregen. Zeker aangezien onze gids een of andere Hawaiaan was die ook ging zingen en weet ik veel onzin uitkraamde waar we ons eigenlijk alleen maar aan ergerde. We kwamen voor de Glowworms en hebben dik 15 minuten gezang moeten aanhoren. Juist ja. Wederom bij een riviertje overnacht en een uil gespot die dacht dat ie verstopt zat.

Vandaag zijn we naar Marakopa Falls, Piripiri Cave en de Mangapohue Natural Bridge geweest. De waterval was erg tof in combinatie met de regenboog. De Piripiri cave ook, al druppelde dat wel behoorlijk. De Natural Bridge was erg indrukwekkend, zoals op de foto’s te zien is. Onderweg naar Raglan kwam we een Possum (grote rat) tegen. In Raglan hadden we onze laatste betaalde camping gehad en hebben we naast een bibliotheek gezeten vanwege het gratis Wifi Internet daar. De dag erna zijn we naar het welbekende Hobitton geweest. Alvorens een enorm ontbijt te hebben besteld bij een café in de buurt. Hobitton is het meest bekende plekje uit de films van de Lord of the Rings. Diegene die de film hebben gezien weten het direct, als je de films niet heb gezien heeft het geen nut om het toe te lichten J. De dag na Hobitton hebben we besteed met het opruimen en inpakken van de camper voor vertrek later die week. Hetzelfde geld voor de dag erna, al hadden we toen nog wel bij de “Superloo” gedoucht.

Toen we eenmaal de camper hadden ingeleverd hebben we vanaf 16:00 uur op het vliegveld van Auckland gezeten. Hier bleek dat de tassen te zwaar waren, dus hebben we een en ander terplekke moeten weggooien en de tassen opnieuw moeten inpakken. Toen we om 00:15 eindelijk met het vliegtuig vertrokken, waren we al gesloopt van het lange wachten, maar we waren nog niet eens op een kwart… Vanaf Auckland naar Kuala Lumpur was het 10 uur vliegen, vanwege het tijdverschil kwamen we om 07:00 uur ’s ochtends lokale tijd aan. Wetende dat onze vlucht pas om 23:40 ging, hebben we maar een stoel opgezocht die lekker zat. Hier hebben we zo goed als niets gedaan, behalve hangen en wachten. Pizza gegeten voor middageten, pizza gegeten voor avond eten, koffie gehaald, boekjes gelezen en toen was het 18:00 uur. Goed, nog maar 5 uur, lieve hemel.  Toen deze wacht eindelijk over mochten we nog eens 1,5 uur wachten door vertraging en waren we compleet gesloopt, maar was de 13 uur durende vlucht naar Amsterdam een stuk verdraaglijker. Toch zeker 5 uur geslapen. Dit was de eerste keer dat we sliepen sinds dat we ‘s ochtend wakker werden dat we de camper inleverden. Dat was zo’n 40 uur geleden.

En toen waren we geland, geen problemen met koffers, niets. We werden hartelijk ontvangen door Suus der familie en uiteindelijk zijn we die dag vroeg naar bed gegaan J Vakantie geslaagd wat ons betreft. 

Voor de laatste keer, E noho ra!